Çocuklukta spor yapmak, göründüğünden daha karmaşık bir konudur. Ebeveynler, çocuk için en iyi şeyin spor aktivitelerinin hem fiziksel hem de zihinsel olarak getirdiği sağlıklı faydaları öğrenmek olduğu fiziksel aktivitelere genellikle tavsiye edilenden daha fazla müdahale eder.
Çocukları spora teşvik etmenin en iyi yolu
Birçok ebeveyn için başlangıçta çocuklarını futbol, basketbol veya karate derslerine göndermek zordur, çocuğu gitmeye teşvik etmek ve ona baskı yapmamak arzu edilir. Çocuklar aktiviteyi daha özgür bir şekilde daha iyi uyguladıkları için onları eğitmeye gitmeleri her zaman uygun değildir, aksi takdirde onay veya ret almak için ebeveynlerine bakacaklardır. Bu rol, spor aktivite öğretmenine karşılık gelen bir roldür, aksi takdirde çocuk için faydalı olmayan şüphelere ve güvensizliklere neden olacak bir öğretici çatışmaya yol açacaktır. Kimi dinliyorum? "Anne ve babaya mı yoksa koçuna mı?"
Hem çocuğa hem de öğretmene etkinliğin nasıl olduğunu sorarak, etkinliklerle ve çocuğun bunları nasıl geliştirdiğiyle ilgilenerek velilerin yapabileceği olumlu çalışmaları etkilemek gerekir. Anne baba teknik bilgiye sahip olsa dahi çocuğun oyununu eleştirmemek son derece önemlidir. Çocuklar sevgiyi başarı ile ilişkilendirebilirler ve bu onların hem şimdiki hem de gelecekteki gelişimi için iyi değildir.
Çocukların spora başlamasıyla ilgili gerçekler
Bir çocuğun başına gelebilecek en kötü şey, başarısızlık ya da kaybetme korkusudur, eğer bu olursa, aşırı korunduğu sonucuna varılabilir. Kazanmayı öğrenmek, kaybetmek kadar önemlidir, hayatınız boyunca birlikte yaşamak zorunda kalacağınız bir şeydir. Oyunun bir parçası olarak yenilgiyi alın ve etkilerini en aza indirin. Yenilgilerden önemli dersler alınabilir.
Daha önce yorumladığımız şeylerde öğretmenin önemli bir görevi vardır, başarıların ve başarısızlıkların uygun şekilde alınması için çocuğun davranışını eğitmek. Oyunun geliştirilmesi amacıyla ve ekibin geri kalanıyla veya meslektaşlarıyla olan ilişkilerinde yapıcı eleştiri, çocuğun gelecekteki gelişimi için hayati öneme sahiptir.
Bazen özellikle erken yaşlarda çocukları “yalnız” bırakmak zordur, ancak bu er ya da geç her ebeveynin yaşamak zorunda olduğu bir şeydir. Çocuğun oyundaki özerkliğine ve özgürlüğüne saygı, antrenöre güvenin yanı sıra bir düstur olmalıdır. Spor onların kurallara uymalarına ve diğer çocuklarla etkileşime girmelerine yardımcı olacak, bu da hem üstleriyle hem de akranlarıyla yeterli bir ilişki ile sonuçlanacaktır.
